Theeplantages en een Indonesische bruiloft
Door: Lyan en Loran
Blijf op de hoogte en volg loran en lyan
02 Maart 2015 | Indonesië, Sukabumi
Afgelopen donderdag hebben we kennisgemaakt met de directeur van het ziekenhuis. Hij heeft ons veel informatie gegeven over het ziekenhuis en we hebben ook een rondleiding gekregen. Het ziekenhuis is erg anders dan in Nederland. Het is erg open en de paden naar verschillende afdelingen zijn in de buitenlucht. Overal liepen katten. We zagen iemand op een OK tafel via het buiten pad een bultje op werd geduwd naar de OK. De bezoekers moesten helpen bij het naar binnen brengen van de patiënt. Ook was het ook erg druk in de wachtkamers. Er zaten wel meer dan 30 mensen. In het ziekenhuis hebben we gelucht met de collega’s.
Vrijdag ochtend zijn we naar een theeplantage geweest met Anton en Jeany. We zijn eerst met de angkot een hoge berg opgereden. Door de steile berg en de gaten in de weg vonden we dit best eng. Eenmaal boven aangekomen hebben we genoten van het uitzicht en zijn we vervolgens terug gelopen door de theeplantages. Erg mooi om te zien!
De directeur heeft ons uitgenodigd voor de bruiloft van zijn dochter. Voor deze bruiloft moeten we een Kebaya dragen. Dit zijn officiële Indonesische jurken. Deze hebben we vrijdag middag gepast in een speciale winkel hiervoor. Het was erg bijzonder om te zien hoe de trouwjurken en Kebayas er hier uitzien. Ook zijn we deze dag opzoek gegaan naar schoenen voor de bruiloft aangezien we onze hakken in Nederland hadden gelaten. Hoe meer glitter en bling bling, hoe mooier de mensen het hier vinden. De schoenen die we uiteindelijk hebben gekocht vonden we zelf echt verschrikkelijk, maar we hebben hier erg veel lol om gehad.
Afgelopen weekend zijn we een weekend weg geweest naar Bandung voor de bruiloft van de dochter van de directeur. Het duurde even voordat we met de auto in Bandung waren, het verkeer zat ons niet erg mee en het begon vaak keihard te regenen. De chauffeur die ons bracht was echter nergens bang voor. In Indonesië rijden ze links en stoppen ze niet graag voor rood. Hij vermeed dan ook om voor het stoplicht te wachten door van de rijbaan van de tegenliggers gebruik te maken en dan vlak voordat het groen werd in te halen. De chauffeur haalde dan continu in waardoor we vaak in de donkerbruine ogen van de tegenligger hebben gekeken. Nadat we een uur met onze handen voor de ogen hebben gezeten en vele hartkloppingen hebben gehad, begon dit zelfs “normaal’’ te worden.
Eenmaal aangekomen in Bandung hebben we het hotel bezichtigd en zijn we richting een Mall gereden waar we in een gezellige Bistro heerlijk Europees hebben gegeten en hebben genoten van een lekkere stawberry mojito cocktail. Aangezien we hier in Sukabumi geen druppel alcohol kunnen halen.
De volgende ochtend werden we om 7 uur gewekt om onze haren en make-up te laten doen. We werden in een strak korset gehesen met daaroverheen traditionele Indonesische kleding genoemd; Kebaya. Drie van ons waren klaar en zijn toen naar de ceremonie gegaan (hier waren we voor uitgenodigd terwijl dit alleen voor naasten is!!). De bruid zag er heel mooi uit, ze was in het wit en overladen met glitters. Na de ceremonie zijn we naar een gebouw gelopen waar de bruiloft werd gevierd. Deze was omgetoverd tot een paleisje. De dress code was paars en de aankleding stond dan ook in het teken van deze kleur. Er was een gigantisch buffet met vers fruit en koks die vlees gingen bakken en aan de rechterkant van de zaal was een VIP-ruimte voor de familie en burgemeesters etc. De andere drie meiden waren ook gearriveerd en we werden heel hartelijk ontvangen. We werden beschouwd als prinsesjes en iedereen wilde met ons op de foto. We moesten vooraan aan de rode loper staan om de gasten op de bruiloft te verwelkomen. We hadden het gevoel dat we meer aandacht kregen dan de bruid zelf. De familie bedankte ons meerdere malen dat wij de moeite hadden genomen om tijd voor de bruiloft te maken. Ons werd verteld dat het goed is voor je status om ‘buitenlanders’ uit te nodigen en werden dan ook meerdere malen omgeroepen dat wij er waren. De bruid en bruidegom kwamen binnen en gingen op het altaar staan waar iedereen ze kon feliciteren. De gasten kwamen binnenstromen en het buffet werd geopend. Na het eten gingen de meesten dan ook al naar huis. Nadat we duizenden malen waren gefotografeerd en onze kaken pijn deden van het lachen, werden we door de directeur uitgenodigd om het feest af te sluiten in de VIP-ruimte. Hier werden we voorgesteld aan de burgemeester van Sukabumi en van Bandung. Dit was erg bijzonder! Hierna zijn we met de auto terug naar Sukabumi gereden. Het was een lange maar zeker een onvergetelijke dag.
Vrijdag ochtend zijn we naar een theeplantage geweest met Anton en Jeany. We zijn eerst met de angkot een hoge berg opgereden. Door de steile berg en de gaten in de weg vonden we dit best eng. Eenmaal boven aangekomen hebben we genoten van het uitzicht en zijn we vervolgens terug gelopen door de theeplantages. Erg mooi om te zien!
De directeur heeft ons uitgenodigd voor de bruiloft van zijn dochter. Voor deze bruiloft moeten we een Kebaya dragen. Dit zijn officiële Indonesische jurken. Deze hebben we vrijdag middag gepast in een speciale winkel hiervoor. Het was erg bijzonder om te zien hoe de trouwjurken en Kebayas er hier uitzien. Ook zijn we deze dag opzoek gegaan naar schoenen voor de bruiloft aangezien we onze hakken in Nederland hadden gelaten. Hoe meer glitter en bling bling, hoe mooier de mensen het hier vinden. De schoenen die we uiteindelijk hebben gekocht vonden we zelf echt verschrikkelijk, maar we hebben hier erg veel lol om gehad.
Afgelopen weekend zijn we een weekend weg geweest naar Bandung voor de bruiloft van de dochter van de directeur. Het duurde even voordat we met de auto in Bandung waren, het verkeer zat ons niet erg mee en het begon vaak keihard te regenen. De chauffeur die ons bracht was echter nergens bang voor. In Indonesië rijden ze links en stoppen ze niet graag voor rood. Hij vermeed dan ook om voor het stoplicht te wachten door van de rijbaan van de tegenliggers gebruik te maken en dan vlak voordat het groen werd in te halen. De chauffeur haalde dan continu in waardoor we vaak in de donkerbruine ogen van de tegenligger hebben gekeken. Nadat we een uur met onze handen voor de ogen hebben gezeten en vele hartkloppingen hebben gehad, begon dit zelfs “normaal’’ te worden.
Eenmaal aangekomen in Bandung hebben we het hotel bezichtigd en zijn we richting een Mall gereden waar we in een gezellige Bistro heerlijk Europees hebben gegeten en hebben genoten van een lekkere stawberry mojito cocktail. Aangezien we hier in Sukabumi geen druppel alcohol kunnen halen.
De volgende ochtend werden we om 7 uur gewekt om onze haren en make-up te laten doen. We werden in een strak korset gehesen met daaroverheen traditionele Indonesische kleding genoemd; Kebaya. Drie van ons waren klaar en zijn toen naar de ceremonie gegaan (hier waren we voor uitgenodigd terwijl dit alleen voor naasten is!!). De bruid zag er heel mooi uit, ze was in het wit en overladen met glitters. Na de ceremonie zijn we naar een gebouw gelopen waar de bruiloft werd gevierd. Deze was omgetoverd tot een paleisje. De dress code was paars en de aankleding stond dan ook in het teken van deze kleur. Er was een gigantisch buffet met vers fruit en koks die vlees gingen bakken en aan de rechterkant van de zaal was een VIP-ruimte voor de familie en burgemeesters etc. De andere drie meiden waren ook gearriveerd en we werden heel hartelijk ontvangen. We werden beschouwd als prinsesjes en iedereen wilde met ons op de foto. We moesten vooraan aan de rode loper staan om de gasten op de bruiloft te verwelkomen. We hadden het gevoel dat we meer aandacht kregen dan de bruid zelf. De familie bedankte ons meerdere malen dat wij de moeite hadden genomen om tijd voor de bruiloft te maken. Ons werd verteld dat het goed is voor je status om ‘buitenlanders’ uit te nodigen en werden dan ook meerdere malen omgeroepen dat wij er waren. De bruid en bruidegom kwamen binnen en gingen op het altaar staan waar iedereen ze kon feliciteren. De gasten kwamen binnenstromen en het buffet werd geopend. Na het eten gingen de meesten dan ook al naar huis. Nadat we duizenden malen waren gefotografeerd en onze kaken pijn deden van het lachen, werden we door de directeur uitgenodigd om het feest af te sluiten in de VIP-ruimte. Hier werden we voorgesteld aan de burgemeester van Sukabumi en van Bandung. Dit was erg bijzonder! Hierna zijn we met de auto terug naar Sukabumi gereden. Het was een lange maar zeker een onvergetelijke dag.
-
02 Maart 2015 - 17:53
Dianne:
Hallo Lyan en Loran,
Wat bijzonder om mee te maken zo' n bruiloft.
Hier in huis wordt volgens mij al iemand een heel klein beetje jaloers op jullie.
1 keer raden wie dat is?
Geniet er van, veel plezier. -
03 Maart 2015 - 12:26
Els Baak:
Geweldig om dit mee te maken, heel veel plezier nog! -
03 Maart 2015 - 19:49
Sylvia:
Prachtig!!!geniet ervan.... -
03 Maart 2015 - 20:54
Andre:
Hoi Lyan. Het is dinsdag dus ik stuur je een peetoom knuffel.
Bijzonder hoor om bij zo'n traditionele bruiloft te zijn. -
03 Maart 2015 - 22:16
Ans Kamp:
Hoi hoi dames
Wat een avontuur en nu moet het werk nog beginnen -
04 Maart 2015 - 00:06
Sandra Rouwler.:
Hoi Lyan en Loran,
Bijzonder hoor dat jullie dit mogen meemaken!
Succes ,geniet en ben benieuwd naar jullie ziekenhuiservaring!
Ik blijf jullie volgen....
Liefs van ons allemaal. -
10 Maart 2015 - 20:14
Ursuli:
He dames,
Wat leuk om te horen dat jullie genieten. Wat een feest hebben jullie gehad! Wij wensen jullie heel veel plezier daar en succes in jullie werk. Blijf genieten en zorg goed voor elkaar. We blijven jullie volgen. Loran de groetjes van ons allen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
